CRALLÉ
Reisfotograaf / Writer
achter de essentie aan
info@garycralle.com | Afbeeldingen & tekst © 2022 Gary Crallé | Alle rechten voorbehouden
150e Canadese dag
verjaardag bash in Halifax
DeCSS Acadia, een voormalig onderzoeksschip en het enige schip van de Royal Canadian Navy dat nog steeds drijft om beide wereldoorlogen te overleven, ligt voor anker in het Maritiem Museum van de Atlantische Oceaan aan de waterkant van Halifax.
Halifaxis de grootste havenstad van Canada aan de Atlantische Oceaan. Het stoot en verwelkomt bezoekers sinds 1749 en is nog steeds klein genoeg om vriendelijk te zijn. De marine en 2 universiteiten dragen bij aan een cafégericht nachtleven. Zoals steden gaan, heeft het een bescheiden binnenstad. Veilig, modern en beloopbaar, met historische stenen gebouwen ingeklemd tussen restaurants en kantoortorens. Een goede Nova Scotia inleiding.
Voor 2017 het vliegdekschip USS Dwight D. Eisenhower bracht een beleefdheidsbezoek aan Halifax. Het schip is zo groot dat het zijn eigen postcode heeft.
DeCanadian Museum of Immigration op Pier 21—Het nieuwste nationale museum van Canada — is gevestigd in het gebouw waar een nieuw leven begon voor duizenden immigranten, waaronder Alumnivrijwilliger George Zwaagstra uit Nederland in de jaren vijftig. Het is het Canadese equivalent van Ellis Island in New York City.
Gezinnen kunnen hun wortels traceren, de creatieve pogingen zien van immigranten die hun favoriete voedsel proberen binnen te smokkelen ("walking delis"), een koffer klaarmaken voor hun immigrantenschip en de foto zien die een van de pagina's in Canadese paspoorten inspireerde.
Een promenade leidt langs de waterkant waar de menigten samenkomen op Canada Day. Een sculptuur van lichtstandaarden leek erop te wijzen dat Dali in dienst was van de afdeling stadswerken.
Voor een cultureel tintje, deKunstgalerie van Nova Scotiatoont een beperkte collectie schilderijen en volkskunst. Leuk om een aantal werken van Group of Seven te zien, waarvan een aantal gemaakt doorlismertijdens zijn tijd doorgebracht in de provincie.
Pub is niet alles in Halifax.Verhalen Restaurantis een sprekend voorbeeld. Chef Scott Vail werkt al 19 jaar boven een hete kachel, en zoals onze servers Eleanor en Katie zeiden: "[His] Food is a joy." Het intieme restaurant met 2 kamers bevindt zich in het monumentale Halliburton Hotel. Dessert had een schilderij van Norval Morrisseau kunnen zijn. "Verfijnde platen aan de oostkust in mooie opgravingen" maar super casual.
De wandeling terug naar ons hotel, deHotel Halifax, nam ons mee langs magnifiekregeringsgebouw, de residentie van de luitenant-gouverneur, die ook de oudste officiële residentie van het land is.
Ons diner was eigenlijk een avond voor Canada Day. De volgende ochtend, 1 juli, was ik wakker om het ochtendlicht op te vangen. Ik hou van verrassingen. De straat achter ons hotel had een kunnen zijnAY Jacksonschilderen. En een marineschip leek op een model dat op een snelweghelling was geplaatst. Het was een van die dagen.
De stad begon op tijd te ontwaken voor de traditionele parade. Bands waren in de stad van NAVO-bondgenoten Duitsland en de VS die dubbele dienst deden voor een muziekwedstrijd en de parade.
We misten bijna de parade, maar wisten uiteindelijk de trommels, pijpen en werveling van de kilts te vangen, waarna iedereen deNationale historische sitevanCitadelheuvel (Fort George)voor enkele 19e-eeuwse militaire demonstraties.
We liepen de heuvel af en deNatuurhistorisch museum waar kinderen natuurlijk heel erg in het heden zaten te gillen en rennen tussen de tentoonstellingen.
Beneden in de haven, de vrijen voor de dagMaritiem Museum van de Atlantische Oceaanwas een kloppende zaak. De exposities varieerden van de tragedie van de explosie in 1917 (de grootste niet-nucleaire explosie vóór de Tweede Wereldoorlog) tot herinneringen aan de Titanic en de gouden eeuw van cruisen. Door mijn naam te telegraferen slaagde ik erin om een Certificaat van bekwaamheid in morsecode te verdienen op een van de displays, bescheiden aanvaard met een druppel zout water.
We proefden hors d'oeuvres en drankjes in ons hotel en begaven ons vervolgens naar de cluster van eetgelegenheden op en rond Argyle Street voor een vroege avondmaaltijd bijBistro Le Coq(ppermanent gesloten 2022) waar we eerder een paar biertjes hadden gedronken.
De stad was in feestmodus. Toen ik 3 vrouwen zag gekleed in bijpassende witte kleding toen we terugkeerden naar de haven, vroeg ik om een foto. Wat is een feest zonder mooie vrouwen?
Vuurwerk ook - boven de haven voor iedereen om vanaf de steiger of boot te bekijken! Het was een fijne avond.
Gelukkig 150eCANADA!