top of page

پیاده روی آبشار بروس تریل

 

باورش سخته. بزرگترین شهر فولادسازی کانادا، رنگ و بوی تازه و حتی اروپایی دارد.  سازنده قایق رانی و کایاکتجربیات بزرگبا ترکیبی عجیب از پیاده‌روی در جنگل‌های پوشیده از 19 آبشار که با شهر بزرگ معاشقه می‌کنند، اما هرگز با شهر بزرگ ملاقات نمی‌کنند، شب‌ها در یک بوتیک هتل لوکس، ناهار پیک‌نیک عالی در مسیر به‌علاوه شام‌های لذیذ در رستوران‌های منطقه، آن را ثابت می‌کند. سطل ناهار را برای این یکی بریزید. ما در مورد طرف دیگری صحبت می کنیم همیلتون, انتاریو! 

 

همه چیز برای گروه کوچک پیاده روی ما در شروع شدبهترین هتل وسترن پریمیر سی توسط کارمنز(وای، کاملاً یک لقمه) در نزدیکی منطقه حفاظت شده کوه آلبیون.

 

 

 

 

 

وقتی از آسانسور پایین آمدم این را به دل گرفتم.

هتل مدرن و اکو "سبز" است.

نام هر اتاق به نام یک ایتالیایی مشهور است.

 

مطابق با تم ایتالیایی، عکس های بزرگ زینت می دهند

راهروها

لیز از یک قهوه قبل از شام لذت برد

و شکلات در اتاق مارتینی ما.

برنامه شام من توسط سرآشپز جان در Baci Ristorante La Polpetta (کوفته) بود.

استاد پیتزاساز آندریا مالیتو اهل رم است. او از یک تنور هیزمی عظیم استفاده می کند.

آیا می خواهید فلفل را با آن؟  ویل سرداس آسیابی را به کار می برد که تقریباً از من وزن بیشتری دارد.

جنا سرور دوست داشتنی ما بود. در همین حال، یک فیلم در لابی پخش شد در حالی که مهمانان عروسی در طول جلسات عکاسی آمدند و رفتند. 

این تور ما را از چندین منطقه حفاظت شده می بردبروس تریلیک مسیر پیاده‌روی عمومی که از توبرموری تا آبشار نیاگارا را ردیابی می‌کند. پیاده روی ما در جنگل با توقف آغاز شدat آبشارهای آلبیون که در آن زیبایی طبیعی متأسفانه توسط زباله های ناخوشایند خدشه دار شده است - مسئله ای که جیمی کنت، مالک Grand Experiences قصد دارد در طول مسیر به آن بپردازد.

راهنمای ما دیو لوبریک (با پوشیدن پیراهن قهوه‌ای، وسط) یک ناهار لذیذ و لذیذ را که توسط رستورانی در پاریس (انتاریو!) تهیه شده بود، باز کرد.  موقعیت "الفرسکو" به راحتی در نزدیکی آبشار فلکرز (در زیر، مرکز) قرار داشت.

سخت ترین صعود آن روز به کاسه پانچ شیطان بود، تاج لبه ای که نمای همیلتون را از یک سکوی زیر یک صلیب بزرگ فراهم می کند. بازار کشاورزان Dyment به معنای واقعی کلمه در اطراف یک پیچ در جاده بود. پخت و پز تخصص آنهاست و پس از صعود به راحتی قابل توجیه بود.

پس از بازگشت به هتل، تمیز کردیم، استراحت کردیم، سپس برای شام به راه افتادیمسارکوآیک رستوران و بار جدید شیک در بندر همیلتون.  جیمی کنت، صاحب تور (بالا، با ریش) به ما ملحق شد، در حالی که همه ما سرد شده بودیم در حالی که شراب و گفتگو در نسیم خنک عصر جاری بود. البته ما از هم عکس گرفتیم. دن و ایوی در سمت چپ، بیل و مل در سمت راست هستند.  پیش غذای من یک پوتین مخصوص غذاهای عالی چسبیده به دنده های شما بود (L) و ماکارونی روز من (در زیر).

اتاق صبحانه هتل ما شعار دیگری برای زندگی کردن به من داد - و یک غذای مناسب از شام ماکارونی شب قبل.

نور خورشید صبحگاهی منظره ای زیبا از بیمارستان مک مستر فراهم می کند، a neglected 

آبشار و نمایی باز از محوطه دانشگاه. از میان فضاهای باز و جنگلی متناوب گذشتیم، از غرش ترافیک گرفته تا پرندگانی که در جنگل غوغا می کردند.

سلفی گروهی

پس از ساعت ها گذراندن در خلوت جنگل، منطقه حفاظت شده تیفانی فالز (L) حتی با وجود یک دوجین نفر اضافی کمی شوکه کننده بود. چقدر زود به چیزی عادت می کنیم. شاید برای این بود که ما را برای یک برانچ لذت بخش یکشنبه در ساعت آماده کنیمآسیاب قدیمی آنکاستر. نزدیک به انتهای یک بوفه مجلل   رسیدیم، وقتی جمعیت شروع به کم شدن کرد و میزها در حال برچیدن بود. اما عروسی تا بعد از ظهر ادامه داشت.

عروسی در آسیاب قدیمی Ancaster

آبشار شرمن

اگر درختی در جنگل بیفتد، آیا مرد باز هم اشتباه می کند؟

آلاچیق لذت بخش Heritage Cascade

ایستگاه سولفور اسپرینگز، ترکیبی خیالی از چندین ایستگاه راه آهن انتاریو، پایان تور ما را رقم زد.

قطره ای از آب تند تنها چیزی است که از استراحتگاه سابق در سولفور اسپرینگز باقی مانده است

دیو لوبریک یک راهنمای خستگی ناپذیر و بسیار صبور بود.

روز ما تمام نشده بود تا اینکه به رستوران سارکوآ برگشتیم تا کوله پشتی کوچکی را که فراموش کرده بودم، بیاوریم. یک پیست اسکیت در هوای آزاد همسایه بود. ده‌ها رولر بلدر در آن شب بیرون آمدند و با صدای چند دی‌جی زنده که از یک چادر کنار رینگ در میان جمعیت کار می‌کردند، شیار می‌کردند.

bottom of page